وقتی مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری از صدا و سیما شروع شد. فکر می کردم که می توانم با برنامه های آنها در موضوعات مختلف که کشور با آن درگیر است آشنا می شوم. تا اینکه آقای مهر علیزاده مانند دوستان همفکرش در سال 92 و 96 به جای جوای سئوال مجری، متوسل به مسائل حاشیه ای شد. یکی از آن مسائل دفاع تمام قامت از یک جاسوس امنیتی کشور بود به نام کاوه مدنی. البته این طرز دفاع از یک جاسوس در بین بعضی از اصلاح طلبان مبسوط به سابقه است.
در همه جای دنیا، مسایل امنیتی و بحث جاسوسی یک بحث تخصصی و معمولا جزو خطوط قرمز هر سیستم حکومتی است و در زمان مطرح شدن یک پرونده جاسوسی، حتی در همان کشورهایی که مدعی آزادی بیحد و مرز مطبوعات هستند، به شدت در اظهار نظر درخصوص چنین پروندههایی محتاط عمل میکنند و زوایا و ابعاد این گونه پروندهها معمولا سالها بعد از روشن شدن ماهیت پرونده و توضیحات مسئولین امنیتی باز میشود. اما در کشور خود شاهد هستیم از سوی نمایندگان مجلس و برخی از چهره های اصلاح طلب و روزنامههای زنجیرهای خود را محق و مجاز دانسته که بر اساس حدس و گمان و شایعات، اظهارنظر کنند و شخصا و راسا حکم برائت این جاسوس راصادر کرده یا همصدا با رسانههای معاند، به تردیدافکنی و مظلومنمایی و کم اهمیت نشان دادن موضوع جاسوسی بپردازند.
این نوع اظهارنظر بیپروا و بیملاحظه محدود به مخاطبان مجازی بینام و نشان نیست و حتی نماینده مجلسی که سوگند پاسداری از منافع ملی را خورده، به راحتی به هر مسئله پیچیده و حساس امنیتی-اطلاعاتی ورود میکند و صرفا بر اساس حدس و گمان و نظر شخصی، در مصاحبه و کانال و صفحه اجتماعی خود نظر میدهد و شبهه افکنی میکند بدون آنکه از جزییات پرونده اطلاع داشته باشد.
یکی از آن جاسوسان، کاووس سید امامی بود. این فرد سه تابعیتی بوده و تابعیت های ایران، آمریکا و انگلیس را داشته است. سید امامی در کنار یک تیم بزرگ که در قالب NGO ها فعالیت می کردند، پروژهای جاسوسیو زیست محیطی شامل موضوعات زیست محیطی، نفوذ در جامعه علمی ایران و جمع آوری اطلاعات از اماکن حساس و حیاتی کشور از جمله پایگاههای موشکی کشور و ... را پیگیری می کردند. این فرد و تیم همراهش به بهانه حفاظت از محیط زیست به استانهای مختلف حتی شهر دامغان هم سفر کرده بودند و اعضای این شبکه در برخی از مناطق استراتژیک کشور تعدادی دوربین در ظاهر برای رصد امور زیست محیطی نصب کرده بودند که در واقع پوششی برای رصد فعالیت های موشکی کشور بوده است.امامی قبل از خودکشی همه همدستان خود را معرفی کرده و به بسیاری از فعالیتهای خود اعتراف کرده بود. در جریان دستگیری این جاسوس هجمه های طیف بکری آقای مهر علی زاده بر علیه دستگاه های امنیتی و سپاه شروع شد. از علی مطهری که نایبرئیسمجلس و عضو فراکسیون امید در مجلس که سابقه زیادی در اظهارنظرهای شبهه برانگیز و القاء توطئه را در بر داشت بگیر تا محمود صادقی، حسامالدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیسجمهور، صادق زیباکلام ایشان در فیس بوک خود نوشت: «آقای کلانتری، از کی تا به حال سرگین یوز هم جزو اطلاعات طبقهبندیشده است.» به گمان وی همانند فیلمهای ۵ دهه قبل، هنوز جاسوس کسی است که عینک دودی بر چشم میزند و اسلحهای با صداخفهکن دارد.روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم «حمیدرضا جلاییپور» ایجاد شبهه نمود.روزنامه وقایع اتفاقیه نیز در یادداشتی با عنوان «سیدامامی و سؤالات بیپاسخ» ایجاد شبهه نمود. روزنامه آرمان نیز در تیتر اصلی خود با عنوان «ورود کانادا به پرونده سید امامی» به همصدایی با رسانههای معاند در تشکیک مرگ این جاسوس پرداخت و نوشت: دولت کانادا از ایران خواست تا درباره مرگ کاووس سیدامامی شهروند ایرانی-کانادایی که در زندانی در تهران خودکشی کرده است، تحقیقات لازم انجام دهد. عمر الغبرا، معاون پارلمانی وزیر امور خارجه کانادا گفت که کشورش از شنیدن خبر فوت این شهروند ایرانی-کانادایی بسیار متأسف شده است.
میتوان و نباید از کنار حرکت هماهنگ روزنامههای زنجیرهای، برخی از نمایندگان مدعی اصلاحات و... با رسانههای آمریکایی و اروپایی در فضاسازی به نفع جاسوسان، به آسانی عبور کرده و این هماهنگی را تصادفی تلقی کرد. این طیف بارها به اقدامات مشابه و هماهنگی در دفاع از متهمان جاسوسی و مفاسد کلان اقتصادی دست زدهاند.
برای نمونه پس از انتشار خبر دستگیری «عبدالرسول دری اصفهانی» جاسوس دوتابعیتی در تیم مذاکرهکننده هستهای، روزنامههای اصلاحطلب به دفاع تمامقد از این متهم پرداختند. در همین رابطه روزنامه آرمان-۳۰ مهر ۹۶- در مطلبی نوشت: «طی روزهای گذشته ماجراهای پیرامون عبدالرسول دری اصفهانی، مشاور بانکی تیم مذاکرهکننده هستهای، به سوژهای داغ برای رسانههای مخالف دولت تبدیل شده و با استفاده از آن دولت حسن روحانی را تحت فشار قرار دادهاند... به نظر میرسد مسئله جاسوسی دری اصفهانی نیز قسمتی از پروژه تخریب دولت توسط دلواپسان باشد».
وظیفه ذاتی این ظیف فکری است که از جاسوسان دفاع کنند. نباید از آقای مهر علی زاده خرده گرفت. شگفتی از آنجا آغاز می شود که این شخص می خواهد رئیس جمهور بشود که این پست رئیس شورای امنیت ملی است. واقعا وای به حالمان. آما در خصوص کاوه مدنی که آقای مهر علیزاده تمام قد از او دفاع نمود. کاوه مدنی استاد کالج سلطنتی انگلیس و کارشناس BBC بود در نامه استعفایش دعوت از سوی دولتمردان روحانی را علت حضور خود در پست معاونت سازمان محیط زیست ایران عنوان کرده بود پس از لو رفتن شبکه جاسوسان محیط زیستی و خودکشی کاووس سیدامامی از سر شبکههای این باند و همچنین انتشار تصاویر غیر اخلاقیاش از انجایی که دارای تابعیتی دوگانه بود، پس از استعفا از ایران فرار کرد. دولت اصلاح طلب در برابر محرز شدن جاسوسی کاوه مدنی واکنش نشان نداد. محمدعلی پورمختار عضو کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی تاکید کردند : رئیس سازمان حفاظت محیط زیست باید در مورد بهکارگیری چنین فردی با این سابقه پاسخگو باشند و با توجه به اینکه رئیس سازمان محیطزیست، معاون رئیسجمهور نیز هست، آقای رئیسجمهور نیز در این مورد باید از آقای کلانتری توضیح بخواهد که چرا چنین افرادی را در سازمان محیطزیست به کار گرفته شده است.
حال سؤال اینجاست که چرا هر وقت که یک جاسوس دستگیر میشود، اصلاحطلبان و روزنامههای زنجیرهای از این جریان عصبانی شده و به دفاع تمامقد از متهم میپردازند؟!